Online fraude is allang niet vreemd meer. Het komt steeds vaker voor en de laatste maanden door de lockdown is het zelfs fors toegenomen. Mensen kopen iets via internet bij een particulier of schimmige webshop, betalen voor het product en ontvangen het product vervolgens niet. Voorheen was het zinloos om dan bij de bank aan te kloppen. Banken mochten niet zomaar gegevens vrijgeven van de persoon met de tegenrekening. Hier is nu verandering in gekomen. Banken mogen nu, onder bepaalde voorwaarden, wél de naam- en adresgegevens van online fraudeurs vrijgeven.
Banken mogen NAW-gegevens verstrekken
Minister van Justitie en Veiligheid, Ferdinand Grapperhaus, kreeg al langere tijd het verzoek vanuit de Tweede Kamer om iets te doen aan de online fraude . Grapperhaus is hierop uiteindelijk in overleg getreden met de Nederlandse banken en er is besloten om banken toe te staan NAW-gegevens te verstrekken wanneer een slachtoffer van online fraude hierom verzoekt. Wel zijn er een aantal voorwaarden aan verbonden.
Op de eerste plaats moet de gedupeerde aangifte doen van online fraude bij de politie. Wanneer internetoplichting wordt bevestigd door de politie, dan kan de bank een volgende stap ondernemen . De bank zal dan de vermeende oplichter verzoeken om het betreffende bedrag terug te storten aan de gedupeerde. Hier krijgt de vermeende oplichter 21 dagen de tijd voor. Wordt het bedrag niet terug gestort? Dan mag de bank de NAW-gegevens van de vermeende oplichter delen met de gedupeerde.
Recht in eigen hand nemen is niet toegestaan
Als een gedupeerde NAW-gegevens van de vermeende oplichter in handen krijgt, dan is het natuurlijk verleidelijk om zelf een bezoekje te brengen aan de vermeende oplichter. Dit is echter niet toegestaan. Het verstrekken van de NAW-gegevens heeft dan ook niet als doel om zelf contact op te kunnen nemen met de persoon waardoor iemand is opgelicht. Het doel is het bieden van de mogelijkheid tot het starten van een civiele zaak tegen de betreffende, vermeende oplichter.
Willen gedupeerden wel een civiele zaak starten?
Rechtszaken... Het liefst blijven we er allemaal zo ver mogelijk bij vandaan. De vraag is dan ook vooral of gedupeerden wel iets voelen voor het starten van een civiele zaak om het geld van de oplichter terug te krijgen. Slechts 7 procent van de ondervraagden geeft aan deze moeite niet te willen nemen. De grootste groep, met 54 procent, geeft aan wél een civiele zaak te starten, met als belangrijkste doel dat de oplichter wordt aangepakt. Dan is er ook nog 38 procent die aangeeft wel een civiele zaak te starten, maar vooral uit principe. Zij laten zich niet zomaar oplichten. Willems Incasso & Gerechtsdeurwaarders staat particulieren en ondernemers graag juridisch bij in het hele proces.
Is een civiele zaak dan niet ontzettend duur?
Een rechtszaak starten is niet gratis, maar het starten van een zaak wordt binnenkort wel goedkoper. In de meeste gevallen worden er immers alleen rechtszaken gestart wanneer er enorme bedragen mee gemoeid zijn. Toch hoeft dit niet, ook voor kleine bedragen kan een rechtszaak worden gestart. Een voorbeeld is een man die via internet een spel kocht voor 33 euro en het spel nooit ontving. Hij startte een gerechtelijke procedure om zijn geld terug te krijgen.
De man werd door de rechter in het gelijk gesteld. De oplichter moet de 33 euro terugbetalen en de proceskosten vergoeden. Deze kosten liepen op tot net boven de 475 euro. Door iemand op te lichten voor een bedrag van 33 euro moest de oplichter dus uiteindelijk meer dan 500 euro betalen. De civiele zaak heeft de benadeelde niets gekost.
Opgelicht via internet? Onderneem actie
Bent u als particulier of ondernemer slachtoffer geworden van online fraude of oplichting? Wilt u actie ondernemen, maar weet u niet hoe? Neem dan contact op met ons ervaren team van juristen om te bespreken wat er mogelijk is.
